مساله‌ای در جامعه بروز می‌کند؛
افرادی برای مواجهه با مساله به دنبال راه حل می‌گردند؛
برای اجرای راه حل پیشنهادی منابع بسیاری تخصیص پیدا می‌کند؛
به نظر می‌رسد مساله حل شده است؛
چند وقت بعد اما وقتی دوباره بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که همان مساله‌ها هنوز وجود دارد و حتی تشدید هم شده است.
تلاش‌های پی‌درپی برای حل مشکل مسکن فقرا، بی‌کاری، افزایش سطح قیمت‌ها (تورم)، مبارزه با مواد مخدر، مقابله با بزهکاری‌ها، آلودگی آب و هوا، ترافیک، مصرف انرژی، زباله، بی‌انگیزگی کارکنان، از دست دادن سهم بازار یک شرکت، کیفیت آموزش در مدرسه و بسیاری از مشکلات دیگری که در جامعه وجود دارد، به طور پیوسته مراحل مشابهی را طی می‌کنند.
یکی از مهمترین دلایل شکست پیاپی این تلاش‌ها، توجه نکردن به مکانیزم‌های کنترلی موجود در سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی است. این مکانیزم‌ها به دلایل مختلفی مخفی می‌مانند یا ندیده گرفته می‌شوند. در نتیجه طرح‌هایی که برای اقدام طراحی می‌شوند، طرح‌هایی ساده‌انگارانه هستند که از همان ابتدا برای شکست طراحی شده‌اند.
