«تصمیم‌گیری» فرآیندی است که طی آن، بر مبنای وضع موجود و اهداف، مقدار «متغیرهای نرخ» سیستم مشخص می‌شود و در نتیجه رفتار آینده سیستم شکل می‌گیرد.
«تصمیم‌گیری» بر مبنای «اطلاعات» موجود و «معیارهای تصمیم‌گیری» انجام می‌شود. معیارهای تصمیم‌گیری هم به نوبه خود بر پایه «مدل‌های ذهنی» شکل می‌گیرند.
نتیجه فرآیند تصمیم‌گیری یک «تصمیم» است. در صورتی که بین «تصمیم» و «اقدام» در سیستم‌ها فاصله‌ای وجود داشته باشد، این فاصله باید در مدلسازی مورد توجه قرار بگیرد.
«نظریه ساختمان سیستم» در دینامیک سیستم‌ها
«نظریه ساختمان سیستم» در دینامیک سیستم‌ها، روشی موثر برای فهم ساختار سیستم‌ها و ارتباط برقرار کردن بین «ساختار سیستم» و «رفتار سیستم» ارایه می‌کند.
- «سیستم بسته» که در آن متغیرهای درون «مرز سیستم»، بدون وابستگی به «عوامل خارجی»، «رفتار سیستم» را ایجاد می‌کنند.
- «حلقه بسته» به عنوان المان اصلی شکل دهنده سیستم.
- «متغیرهای حالت» که مبنای شکل گیری «حلقه بسته» هستند.
- «متغیرهای نرخ» که «حلقه بسته» را کامل می‌کنند و شامل چهار بخش هستند:
- «هدف» به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده «نرخ»
- «وضع موجود» که «هدف» با آن مقایسه می‌شود
- «اختلاف» بین «هدف» و «وضع موجود»
- «اقدام» ناشی از این «اختلاف»
- «حلقه بسته» به عنوان المان اصلی شکل دهنده سیستم.
