«تصمیمگیری» فرآیندی است که طی آن، بر مبنای وضع موجود و اهداف، مقدار «متغیرهای نرخ» سیستم مشخص میشود و در نتیجه رفتار آینده سیستم شکل میگیرد.
«تصمیمگیری» بر مبنای «اطلاعات» موجود و «معیارهای تصمیمگیری» انجام میشود. معیارهای تصمیمگیری هم به نوبه خود بر پایه «مدلهای ذهنی» شکل میگیرند.
نتیجه فرآیند تصمیمگیری یک «تصمیم» است. در صورتی که بین «تصمیم» و «اقدام» در سیستمها فاصلهای وجود داشته باشد، این فاصله باید در مدلسازی مورد توجه قرار بگیرد.
![حلقه بسته در سیستمها](https://systemsthinker.ir/wp-content/uploads/2020/08/Closed-Feedback-Loop.png)
«نظریه ساختمان سیستم» در دینامیک سیستمها
«نظریه ساختمان سیستم» در دینامیک سیستمها، روشی موثر برای فهم ساختار سیستمها و ارتباط برقرار کردن بین «ساختار سیستم» و «رفتار سیستم» ارایه میکند.
- «سیستم بسته» که در آن متغیرهای درون «مرز سیستم»، بدون وابستگی به «عوامل خارجی»، «رفتار سیستم» را ایجاد میکنند.
- «حلقه بسته» به عنوان المان اصلی شکل دهنده سیستم.
- «متغیرهای حالت» که مبنای شکل گیری «حلقه بسته» هستند.
- «متغیرهای نرخ» که «حلقه بسته» را کامل میکنند و شامل چهار بخش هستند:
- «هدف» به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده «نرخ»
- «وضع موجود» که «هدف» با آن مقایسه میشود
- «اختلاف» بین «هدف» و «وضع موجود»
- «اقدام» ناشی از این «اختلاف»
- «حلقه بسته» به عنوان المان اصلی شکل دهنده سیستم.