فاصله بين آنچه هستيم (وضع موجود) و آنچه مي خواهيم كه باشيم (وضع مطلوب/هدف) زمينه را براي تلاش براي تغيير و بهبود وضع موجود فراهم مي كند.
هرچه آرزوهايمان كوچكتر باشد و اهدافمان به وضع موجود نزديك باشد، تلاش كمتري براي رسيدن به آنها نياز داريم.
براي مواجهه با فاصله بين وضعيت مطلوب و وضع موجود چهار كار مي توانيم انجام دهيم:
١- با تفكر، برنامه ريزي و تلاش، اقداماتي انجام دهيم كه وضع موجودمان را به وضعيت مطلوب برساند و به اهداف و آرزوهايمان دست پيدا كنيم.
٢- آرزوها و اهدافمان را كوچك كنيم تا بر وضع موجود منطبق شوند.
٣- وضع موجودمان را بهتر از آنچه هست نشان دهيم و اين تصور را به وجود آوريم كه اهداف و آرزوهايمان محقق شده اند.
٤- كاري به وضع موجود نداشته باشيم و اهداف و آرزوهايمان را هم به فراموشي بسپاريم.
انتخاب با ماست. كدام روش را انتخاب مي كنيم؟
پي نوشت:
اگر روش دوم تا چهارم را براي مواجهه با اين فاصله انتخاب كرديد، مراقب ناخودآگاه باشيد. ممكن است و معمولا اينطور است كه، اين فاصله ها در ناخودآگاه باقي مي مانند و توليد استرس و اضطراب مي كنند.
