فکر سیستمی علیت را به صورت یک فرآیند جاری می بیند و توجه دارد که نه تنها علت ها بر معلول ها اثر می گذارند، بلکه معلول ها هم بر علت هایشان به طور مستقیم یا با واسطه هایی اثر می گذارند. علاوه بر این، علت های مختلف هم بر همدیگر اثر می گذارند.
تفکر سیستمی یک پارادایم فکری است که جهان را به صورت سیستمهایی به هم پیوسته و در هم تنیده میبیند و به شناخت و تصمیمگیری بهتر در مورد مسایلی که با آنها مواجه هستیم، کمک میکند.
کهن الگوی «تنزل اهداف» یک ساختار سیستمی است که نتیجه فعال شدن آن، کاهش تدریجی اهداف و درنتیجه راضی شدن به وضع موجود است.
«رشد نمایی» توسط حلقههای بازخوردی مثبت و زمانی به وجود میآید که افزایش مقدار متغیرهای حالت، باعث افزایش نرخهای ورود آنها شود.
ديروز با يكي از معلمان خوب كشورمان در مورد تجربه تدريسش در يكي از روستاهاي نزديك تهران صحبت مي كرديم. مدرسه اي حدودا دويست نفره
«راه حل موقت» راه حلی است که «نشانههای مساله» را از بین میبرد و در عین حال ممکن است «پیامدهای ناخواسته»ای داشته باشد.
الگوی «تشدید رقابت» یک ساختار شناخته شده سیستمی است که یکی از نتایج فعال شدن آن در مدرسه، افزایش استرس و تضعیف انگیزههای درونی دانش آموزان است.
کهن الگوی «رشد و سرمایه گذاری ناکافی» ساختاری است که طی آن با تاخیر در سرمایه گذاری، کیفیت محصولات و خدمات افت میکند و رشد متوقف میشود.
جلسه سوم دوره «از تفکر سیستمی تا دینامیک سیستمها» به بررسی مقالات و کتابهایی در مورد مهارتها و ابزارهای تفکر سیستمی میپردازد.
تفکر درونزا (ساختار به عنوان علت) زیربنای تفکر سیستمی است و به این واقعیت اشاره دارد که این «ساختار سیستم» است که «رفتار سیستم» را میسازد.
«چشم انداز مشترک» تصویری روشن و قابل فهم از آیندهای است که کارکنان و سایر ذینفعان یک سازمان تلاش میکنند سهمی در شکل گیری آن داشته باشند.