شنبه بيست و دوم اسفند ١٣٩٤ ساعت ١٦:٥٠ سفرمان به مقصد منطقه انديكا در شمال خوزستان شروع شد. با قطار به انديمشك می‌رويم و از

روباه به درون تاک خزید و به انگورهای درشت و خوشرنگ و رسیدۀ آن خیره ماند. او با پنجه روی تنۀ تاک‌ها افتاد و گردن

كمی بعد از ظهر براي خداحافظی كه پيش معلم مدرسه رفتيم، گفت: بچه‌های كلاس چهارم بعد از ظهر می‌آيند، با آنها كار نمی‌كنيد؟ فرصت دوباره‌ای

چهار روز همراهي با فرزندان روستاهاي سيور، علي آباد، ماندگان و كفران به پايان رسيد. مطالب زيادي براي نوشتن هست، اما چيزي كه بيش از

دانش آموزان دبستان طالپا به طرز دور از انتظاري باسواد، مودب، متحد و منظم هستند. مدرسه طالپا معلم توانمندي دارد كه عاشق بچه هاي عشاير

در قطار تصميم گرفتم به قول دوست خوبم فرزين فرديس از “محدوده امن” خودم خارج بشم و به كوپه‌های مختلف برم و دوستان جديد پيدا

والعصران الانسان لفي خسرالا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر ظرف توپ هاي من را نمي دانم ديده ايد يا

همیشه دوست داشتم مسیر آموزش مدیریت یک جایی به ادبیات و هنر و فیلم و … گره بخورد و مثلاً روزی از روزها موضوع کلاسی

در نگاهي به كارگاه تفكر سيستمي هيچ كس دير نيامددر حالي كه ما شايد اينجوري فكرنمي كرديم،”” البته به جز تعداد محدودي كه اطلاع داده

در پست هاي قبلي در مورد اهميت شناخت وضع موجود و نقش آن در هدف گذاري و اقدام نوشتيم. رييس اتاق بازرگاني در نوشته اي