تفکر کل نگر

اپراتور یک دستگاه ماشین‌کاری، جزییات عملکرد آن دستگاه را می‌داند و دوره‌های آموزشی لازم برای کار با آن دستگاه را گذرانده است. اما سرپرست بخش ماشین‌کاری، لازم نیست حتما به جزییات کار تمام دستگاه‌ها مسلط باشد.

یک سرپرست به جای دانش جزیی در مورد هر دستگاه، لازم است با عملکرد دستگاه‌های مختلف به طور کلی آشنا باشد و بداند کدام ماشین آلات برای انجام چه فرآیندهایی بر روی قطعات مناسب‌تر هستند و چه فرآیندی را به چه دستگاهی باید بسپارد. او همچنین باید بتواند حجم کاری که وجود دارد را به طور مناسبی به ماشین آلات مختلف تخصیص دهد و بین زمان‌های فعالیت ماشین آلات و زمان‌های نگهداری و تعمیرات آنها تعادل برقرار کند.

مدیر کارخانه اما لازم نیست این جزییات را بداند. مدیر کارخانه لازم است بتواند ارتباط بین واحدهای مهندسی، نگهداری و تعمیرات، تولید، تامین، انبار، تضمین کیفیت و منابع انسانی را فراهم کند. او باید مطمئن شود مواد اولیه، برنامه‌های تولید و نقشه‌های لازم، به موقع در اختیار خط تولید قرار می‌گیرند و تمام کارکنان آموزش‌های لازم را برای کار در حوزه خودشان دیده‌اند.

در مقابل، مدیر شرکت باید بتواند ارتباط کارخانه را با بخش‌های دیگری از شرکت مانند تحقیق و توسعه، بازاریابی، فروش، خدمات پس از فروش، حسابداری، مالی و منابع انسانی را به طور مناسبی برقرار کند. علاوه بر این، مدیر شرکت لازم است ارتباط شرکت را با ذینفعان بیرونی مانند سازمان امور مالیاتی، اداره کار، تامین اجتماعی و سایر نهادهای قانونی  و اجتماعی را هم به درستی مدیریت کند.

مدیر کارخانه برای انجام درست وظایف خودش، به اطلاعاتی کلی‌تر در مورد تولید مانند نمودارهای نشان‌دهنده روند تعداد و ارزش محصولات تولیدی در طی هفته‌های مختلف نیاز خواهد داشت و جزییات عملکرد یک دستگاه یا تخصیص فرآیندهای تولیدی به ماشین‌آلات مختلف، کمک چندانی به او نمی‌کند.

سیستم‌های کنترل مدیریت به این ترتیب باید بتوانند مشخص کنند از میان انبوه اطلاعاتی که در چنین سازمانی وجود دارد، دقیقا چه اطلاعاتی به درد هر گروه از مدیران می‌خورد و متناسب با این نیاز، اطلاعات را پردازش کنند و در اختیار این مدیران قرار دهند.