حضور
«حضور» (Presence) یعنی نسبت به شرایطی که در آن قرار داریم و نسبت به افکار، احساسات و اقدام‌های خودمان و دیگران تامل و آگاهی داشته باشیم.
«حضور» (Presence) یعنی نسبت به شرایطی که در آن قرار داریم و نسبت به افکار، احساسات و اقدام‌های خودمان و دیگران تامل و آگاهی داشته باشیم.
«تامل» (Reflection) یعنی سرعت تصمیم‌گیری و اقدام‌هایمان را کم کنیم تا بتوانیم بفهمیم چگونه تصمیم می‌گیریم و چگونه اقدام می‌کنیم.
«پشتیبانی» فرآیندی است که طی آن، افراد سعی می‌کنند مدل ذهنی خودشان را برای دیگران آشکار کنند و توضیح دهند که چگونه به تصمیم خاصی رسیده‌اند.
«گفتگو» فرآیندی است که طی آن افراد ضمن آشنایی با مدل‌های ذهنی یکدیگر، به شناخت دقیق‌تری از موضوع مورد گفتگو دست پیدا می‌کنند.
فکر سیستمی به دنبال شناخت مساله از طریق فهم روابط بین اجزای سیستم است.
فکر غیر سیستمی به دنبال شناخت مساله از طریق تمرکز بر جزییات است.
افراد اغلب اوقات در بیان چشم اندازهایشان با دشواری روبرو هستند. حتی وقتی که چشم اندازشان خیلی روشن و واضح است. چرا؟ چون ما نسبت
بازی پولیا زمینه مناسبی برای گفتگو در مورد ساختارهای ایجاد کننده «وابستگی به مسیر» در زندگی فردی و در سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی ایجاد می‌کند.
بهار بندعلی دکترای مدیریت آموزشی و مدرس دانشگاه است. متن زیر تجربه شرکت ایشان در دوره «آشنایی با تفکر سیستمی» در بهار ۱۴۰۰ است. «مدتها
1997, D.F. Andersen, G.P. Richardson, Group Model Building: Adding more Science to the craft Properties o f a good research program Replicable Cumulative Refutable Goals
2002, John Sterman, All models are wrong: reflections on becoming a systems scientist Systems thinking and modeling for a complex world Policy resistance (Almost) nothing
فکر سیستمی وقتی با یک رویداد مواجه می شود، می پرسد که:
– آیا این اولین باری است که با این رویداد مواجه شده ایم؟
– آیا با همین رویداد یا چیزی شبیه به آن در گذشته هم مواجه بوده ایم؟
Title: The “Thinking” in Systems Thinking
Author: Barry Richmond
Publisher: Pegasus Communications
First Published: 2000
نمودارهای علت و معلولی ابزاری ساده برای نشان دادن ارتباط بین اجزای مختلف یک سیستم هستند. این نمودارها با استفاده از فلشهایی نشان میدهند که
ديروز با يكي از معلمان خوب كشورمان در مورد تجربه تدريسش در يكي از روستاهاي نزديك تهران صحبت مي كرديم. مدرسه اي حدودا دويست نفره
